Skip to content

Dank je wel. Iedereen!

Na weer een boeiende dag werken met mensen stapte ik in de zon naar het station toen ik voorbij een muur vol hartjes kwam. In ieder hartje stond een dankjewel zoals we die wel vaker zagen de afgelopen twee jaar. Een dankjewel aan het medisch personeel voor al hetgeen ze deden om deze medische crisis onder controle te krijgen. Een dankjewel voor de vuilnismannen en –vrouwen om onze straten proper te houden terwijl iedereen binnen bleef. Een dankjewel voor die thuisblijvers, een dankjewel voor de boeren, voor het winkelpersoneel, voor de jeugdwerkers,… En helemaal onderaan “dank je wel iedereen”.

Ik stond even stil en vroeg me af of ik oprecht iedereen kon bedanken? Ook wie de afgelopen 24 maand andere keuzes heeft gemaakt dan ik? Zou het me lukken om achter dat gedrag een behoefte te ontdekken die ik herkende? 

Het is een vraag die ik zo vaak stel in groepen: “Wat is jouw behoefte? Wat zou de behoefte kunnen zijn van de ander?” Het besef dat achter alles wat je zegt en doet, achter alles wat je niet zegt en niet doet, een behoefte zit, is voor mij dé kern van Verbindende Communicatie. Want hoe kan je iemand nog als vijand zien als je behoeften herkent achter zijn/haar gedrag?

“When we understand the needs that motivate our own and others behavior, we have no enemies”- Marshall Rosenberg

Dat wil niet zeggen dat je het daarom eens bent met die persoon of dat jij tot dezelfde actie zou komen. Het begrip voor de achterliggende behoefte geeft wel ruimte tot dialoog, geeft plaats aan vrede, aan het geweldloze,…

Dus ik doe een poging.

Dank je wel aan wie zich altijd aan de regels hield: je zorgde er mee voor dat pieken in de ziekenhuizen niet te hoog werden en we tijdens heel de crisis (net) voldoende bedden intensieve zorgen hadden. Dank je wel aan wie dat niet deed: je toonde dat voor jezelf zorgen belangrijk is, ook al doe je dan niet wat anderen van jou verwachten. Dank je wel aan wie ging protesteren tegen alle regels: je wees erop dat wetgeving belangrijk is en dat tijdelijke maatregelen niet eindeloos moeten blijven duren. 

Dank je wel aan wie zich volledig liet vaccineren: je zorgde dat je zelf minder symptomen had en dat het virus minder kans kreeg om te circuleren. Dank je wel aan wie niet gevaccineerd is: je herinnerde ons eraan dat we uiteindelijk zelf verantwoordelijkheid mogen nemen over ons eigen lichaam en wat we daar wel of niet mee doen. Dank je wel aan wie zich eerst wel liet vaccineren maar geen 2e, 3e of 4e prik ging halen: je wees erop dat de ene stap niet automatisch op de andere volgt, dat je telkens opnieuw een andere keuze kan maken. 

Dank je wel aan wie zeker is dat corona voorbij is en nu 100 weken uitgaan aan het inhalen is: je toont ons het belang van plezier maken. Dank je wel aan wie nu met een FFP2-masker aan naar de winkel gaat: je vertelt ons dat we toch ook waakzaam moeten blijven. 

Dank je wel aan de mensen die geloven wat de overheid en de media ons vertelt: je zorgt mee voor stabiliteit en rust. Dank je wel aan iedereen die zijn eigen onderzoek deed: je maakte gebruik van de informatie die beschikbaar is en hielp mensen hun standpunt verduidelijken.

Dank je wel aan de mensen die zich helemaal herkennen in sommige van bovenstaande categorieën en helemaal niet in andere: je geeft ons helderheid en duidelijkheid en toont ons welke paden er zijn.

Dank je wel aan de mensen die zich herkennen in verschillende van de categorieën tegelijk: je leert ons dat de wereld vaak niet zwart-wit is en je het dus eens kan zijn met A én met B tegelijk. 

Tijdens het schrijven kwam ik al snel op meer behoeften waarom iemand iets zou doen dan ik eerst dacht. Wat me meteen ook rust bracht. 

Of ik al oprecht tegen iedereen ‘dank je wel’ kan zeggen omwille van hun gedrag sinds maart 2020, dat geloof ik niet. Dat is oké. Het geeft me het vertrouwen dat ik nog kan groeien in het geweldloze gedachtengoed.

***

Ilona Sauwen

Back To Top