De laatste weken en dagen verandert alles voortdurend en bijzonder snel. Er worden ongeziene maatregelen genomen die een grote impact hebben op ons dagelijks leven. Op sociale media en in vele nieuwsberichten zien we enerzijds het opkomen van heel mooie en bemoedigende initiatieven, en langs de andere kant zien we ook hoe angst zorgt voor een klimaat van concurrentie en wantrouwen.
Als we deze situatie bekijken door de bril van Verbindende Communicatie, zien we dat beide zijden van de medaille manieren zijn om bepaalde onvervulde behoeften in te vullen. Zo is er bijvoorbeeld de behoefte aan controle, voorspelbaarheid en zekerheid die nu sterk op de proef wordt gesteld.
Zoals steeds zijn er verschillende manieren om een gevoel van controle en voorspelbaarheid te creëren:
- Eén strategie is bijvoorbeeld het hamsteren. Door dit te doen ben ik zeker van mijn WC-papier, mijn melk, of mijn pastadozen. Dan weet ik dat ik en mijn gezin enkele weken kunnen overleven.
- Een andere strategie is vertrouwen op de overheid. Ze probeert heel duidelijk te maken dat er voorraden zullen blijven zijn: alle voorraadposten zijn tot aan de nok gevuld en het transportnetwerk blijft leveringen aanvoeren.
- Een derde voorbeeld zijn initiatieven van mensen in de buurt die ervoor zorgen dat iedereen toch zijn basisvoedingsmiddelen heeft (boodschappen doen voor buren, eitjes van je kippen uitdelen in de buurt, …).
Het is logisch dat je in eerste instantie reageert vanuit angst, tekort, strijd en onzekerheid. Bij elk nieuw angstig beeld vanuit Italië of Spanië of bij iedere nieuwe update uit onze ziekehuizen worden deze gedachten opnieuw aangesproken. Zelfs bij elk kuchje van een gezinslid, elk gevoel van ‘ben ik nu precies geen koorts aan het krijgen’ of elke ‘stramme of stijve spier’ is er eerst de vrees en angst.
Als je je hier bewust op focust, en je weet dat dat normaal is, kan er ruimte vrijkomen om een andere strategie te kiezen. Bijvoorbeeld meenaaien aan mondmaskers voor de medewerkers van rust- en verzorgingstehuizen, verbondenheid voelen door mee te klappen op straat uit respect voor verzorgend personeel, die alleenstaande vriendin eens opbellen en checken of alles goed gaat, …
Aan het gevoel van angst, de vrees voor tekort of de vrees voor het virus kunnen we deze dagen niet ontkomen. Je hiervan bewust zijn, en specifiek kiezen voor een strategie van verbinding is wel iets waarop we vat kunnen hebben. Het geeft ons zo een veel beter gevoel.
In tijden van verwarring en onzekerheid gaan mensen van nature elkaar opzoeken, geruststellen en nabij zijn. Net dat zijn de dingen die we nu niet kunnen of mogen doen. De uitdaging is toch verbinding te creëren op een andere manier.
***
Dit artikel werd geschreven door Emelie Carpentier.