“Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen”
“Wie a zegt … moet b zeggen”
“Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken”
“The sky is the limit”
“Er kan altijd nog een tandje bij”
“Keep calm and carry on”
Oneliners … je kent ze wel. Op gebiedende wijze vertellen ze je, bewust of onbewust, wat je moet doen, en vooral: wat je niet moet doen. Je vindt ze op je kop koffie, op je winkeltas, in fotokaders op kantoor en ga zo maar door. Soms lijkt er geen ontsnappen aan.
“Er kan altijd nog een tandje bij”
Onschuldig als ze lijken, zijn ze dat echter niet altijd. Soms geven ze de indruk dat er geen grenzen bestaan.
Denk maar aan: “er kan altijd nog een tandje bij”. Is het dan fout om tevreden te zijn met wat je hebt? Het lijkt wel alsof je telkens weer dat beetje meer moet verdienen, meer tijd met je kinderen moet doorbrengen, meer aandacht voor je partner moet hebben, meer moet sporten, harder moet werken.
“The sky is the limit,” zeggen ze. Maar is dat wel zo?
Grenzen maken gelukkig
Voor ons geluksgevoel is het essentieel dat we onze grenzen kennen en respecteren.
“Tot hier en niet verder, hier is het genoeg, dit is erover, …”: het vertelt iets over jouw behoeften. Het vervullen van behoeften maakt je blij, opgelucht, zeker en draagt bij tot je geluk.
Grenzen stellen is stop zeggen, is jouw behoeften au sérieux nemen. Het is uiting geven aan jouw behoefte op dat specifieke moment. Je grenzen aangeven maakt voor jou en de ander duidelijk wat voor jou belangrijk is. Zo kunnen jullie er rekening mee houden, wat het samenleven en samenwerken gemakkelijker maakt.
Wat oneliners ons kunnen leren over grenzen
Bekijken we de oneliners, dan kunnen deze jou helpen om zicht te krijgen op je eigen grenzen en behoeften. Door stil te staan en jezelf de vraag te stellen of ze wel kloppen voor jou, kan je heel wat ontdekken.
Is de klant echt altijd koning, of hoef je het kleinerende gedrag van deze koper niet zomaar te aanvaarden?
Moet wie a zegt ook b zeggen, of vind je het belangrijk je privacy te kunnen behouden?
Een gegeven paard kijk je niet in de bek, maar je tante heeft je wel opgescheept met zeventien vuilniszakken vol piepschuim voor je knutselworkshop… En als je er niets van zegt, blijft ze je misschien wel ‘een plezier doen’.
Kortom: door grenzen te stellen, werk je niet alleen aan je eigen geluksgevoel, maar zorg je bovendien voor een sterk en verbonden samenleven en samenwerken met de mensen om je heen.
Dit artikel kwam tot stand met de hulp van Sofie Van Looy.